Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Φεστιβαλάκι 2016 και ετοιμάσου για πολύ…παιχνίδι


Σε λίγες ώρες επιβιβάζομαι στο καράβι μαζί με την Ομάδα του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης προκειμένου να συμμετάσχουμε στο "Φεστιβαλάκι 2016" που διεξάγεται στη Νεάπολη του Νομού Λασιθίου στη Κρήτη.
Κι απ' ό,τι φαίνεται, μας περιμένει ...τρελή διασκέδαση

 Αναδημοσίευση από τον Αγώνα της Κρήτης
Ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα των δράσεων στο φεστιβαλάκι 2016 που θα διεξαχθεί στον Δημοτικό κήπο της Νεάπολης το Σάββατο 30 και Κυριακή 31 του μήνα από τις 6 το απόγευμα. Βέβαια σε ένα 2ήμερο γεμάτο παιχνίδι και πολιτιστικά, αθλητικά και δημιουργικά δρώμενα με στόχο τα παιδιά δεν αποκλείονται και οι ευχάριστες εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής.

Με πολύ κέφι και όρεξη όλοι οι φορείς που συμμετέχουν και ξεπερνούν τους 15 και οι δεκάδες εθελοντές υπόσχονται ένα διήμερο ο οποίο κανείς μα κανείς δεν θα βαρεθεί ενώ παράλληλα θα δημιουργήσει και θα φύγει γεμάτος από όμορφες  αναμνήσεις και ένα ερωτηματικό που θα λέει.. «τι; τέλειωσε κιόλας;» Δεν υπάρχει συλλογικός φορέας ή ομάδα πολιτών ή άτομα που να τους ζητήθηκε να λάβουν μέρος και να είπε όχι ενώ αρκετοί από όσους συμμετέχουν μόνοι τους θέλησαν να δηλώσουν την παρουσία τους στον καταπράσινο και δροσερό δημοτικό κήπο της πόλης που όμοιο του δεν έχει αλλού στην ανατολική Κρήτη, τόσο σε μέγεθος όσο και σε ποιότητα κατασκευής που δίνει το περιθώριο να γίνουν πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
Σε ότι δε αφορά και την ασφάλεια είναι δεδομένη από την στιγμή που ο χώρος από μόνος του μοιάζει με μεγάλη αυλή ενώ όλες οι δράσεις που αφορούν κυρίως τα μικρότερα παιδιά γίνονται σε μέρη όπου είναι φυσικά περιφραγμένα. Σημαντική θα είναι φέτος όπως έχουμε αναφέρει ξανά και η συμμετοχή του μουσείου σχολικής ζωής και εκπαίδευσης από την Αθήνα όπου θα συμμετέχει με τέσσερεις εκπαιδευτικές  δράσεις και τρία εκπαιδευτικά προγράμματα: πιο συγκεκριμένα οι δράσεις είναι:

Το παλιό σχολείο, όπου θα κάνουμε μια βουτιά στον χρόνο και θα μάθουμε για το παλιό σχολείο. Πώς ήταν το σχολείο παλιά; Πώς μάθαιναν τα παιδιά; Ποιο ήταν το τάμπλετ της εποχής; Πώς τιμωρούσαν οι δάσκαλοι; Θα ντυθούμε μαθητές και μαθήτριες και φεύγοντας θα πάρουμε ως ενθύμιο μια παλιά σχολική φωτογραφία.

Ζωντανεύοντας τα παλιά παιχνίδια η δεύτερη δράση και απαντά στο πώς έπαιζαν τα παιδιά παλιά; Τι παιχνίδια είχαν; Πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, υπολογιστές και άλλα ακριβά παιχνίδια, τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους και στις γειτονιές για να παίξουν όλα μαζί…μέχρι να βραδιάσει.
Τα αγαπημένα τους παιχνίδια ήταν και τα πιο απλά, αυτά που έφτιαχναν μόνα τους! Σε αυτό το πρόγραμμα τα παιδιά θα γνωρίσουν αυτά τα παιχνίδια, τα ξεχασμένα στον χρόνο, που θα ζωντανέψουν και πάλι στη γειτονιά του Δημοτικού Κήπου Νεάπολης και στο « Φεστιβαλάκι 2016», απαντούν οι ίδιοι οι εκπαιδευτές και υπόσχονται πως στο τέλος θα φτιάξουμε τα δικά μας  παιχνίδια, θα παίξουμε όλοι μαζί και φυσικά θα τα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας.
Ο Μίμης και η Άννα ξεπηδούν από τα παλιά αναγνωστικά ο τίτλος της τρίτης δράσης και εδώ μέσα από τα παλιά αναγνωστικά θα ζωντανέψουν οι ήρωές τους. Γιατί άραγε ήρθαν εδώ και τι έφεραν μαζί τους για εμάς; Μαζί τους θα γνωρίσουμε τα παλιά μαθητικά χρόνια μέσα από παιχνίδια και ιστορίες και θα ξεφυλλίσουμε τα αναγνωστικά των παππούδων και των γιαγιάδων μας.  Θα παίξουμε παιχνίδια και  με ομαδικές δραστηριότητες    και θα διασκεδάσουμε παρέα με τον Μίμη και την Άννα.
Και τέλος,  Φτιάχνοντας παραμύθια με τα παιδιά-με αφορμή ένα βιβλία και την τοπική ιστορία

Οι εκπαιδευτές μας προσκαλούνε σε μια ….Πειρατική Βραδιά Παραμυθιού, εμπνευσμένη από το βιβλίο “Ο Θεός Διόνυσος και οι Πειρατές” του Κώστα Στοφόρου που κυκλοφορεί από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης. Θα φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες και θα γίνουμε ήρωες, πειρατές, μονομάχοι, νεράιδες και ξωτικά. Στη δράση θα αξιοποιηθεί η «Μάγικη Τράπουλα των Παραμυθιών» του Κώστα Στοφόρου  Όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα που θα υλοποιηθούν από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης θα δομηθούν μέσα από τρεις φάσεις όπως μας ενημερώνουν:
α). Προσέγγιση μέσα από τις τέχνες (θεατρικό παιχνίδι, υπόδυση ρόλων, εμψύχωση κούκλας, τεχνικές εκπαιδευτικού δράματος),
β). Βιωματικές δράσεις με εργαστήρια κατασκευών (ανάλογα με το πρόγραμμα) και
γ) .Μαθαίνουμε παίζοντας.
Παιγνιώδεις δράσεις με αφορμή τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Μόνο μια γεύση από το πρόγραμμα το οποίο δεν θα θέλει κανείς να τελειώσει, πάρτε μια ματιά τις μας περιμένει μικρούς αλλά…και μεγάλους το Σάββατο και την Κυριακή.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Αντισταθείτε στο Pokemon Go!

Αντισταθείτε στο Pokemon Go



Αν το Pokémon Go μπορούσε να μοιάσει στα καλύτερα στοιχεία της παιδικής ηλικίας, μπορεί να είχε κάποια αξία. Όμως,  αυτό που κάνει στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετικό.

Μετάφραση: Αλέξανδρος Μινωτάκης

Η κουλτούρα, σύμφωνα με μια συγκεκριμένη πλευρά της γκρινιάρικης, αριστερίζουσας κριτικής, μας κάνει όλους παιδιά. Οι κυρίαρχες μορφές, αυτές που όχι μόνο φέρνουν τα περισσότερα λεφτά αλλά διαμορφώνουν το ίδιο το πολιτιστικό πεδίο, είναι τα video games, τα οποία είναι φτιαγμένα για τα παιδιά, και οι ταινίες με υπέρ-ήρωες, οι οποίες επίσης είναι για παιδιά. Ωστόσο, δεν είναι απλά ένα ζήτημα είδους : αυτές οι μορφές απαιτούν ένα συγκεκριμένο τύπο αφοσίωσης, αυτόν που χαρακτηρίζει ένα μοχθηρό, κολλημένο παιδί - δεν αρκεί να πληρώσεις το κόστος εισόδου αλλά πρέπει να υποστηρίξεις το πολιτιστικό-εμπορικό προϊόν άκριτα, να ταυτιστείς με τους χαρακτήρες του, να αγοράσεις τις φιγούρες δράσης, να καλλιεργήσεις μια εμμονή που θα αγγίζει τα όρια της παθολογικής.  Να συμπεριφερθείς, με άλλα λόγια, με την άπληστη χαρά ενός βαριεστημένου παιδιού.
Κάθε άλλος τρόπος αφοσίωσης είναι σιωπηρά απαγορευμένος. Δείτε τη μανία των φαν όταν κάποιος προσπαθεί να προσεγγίσει τη μαζική κουλτούρα με μια κριτική άποψη. "Γιατί το παίρνεις τόσο σοβαρά, τόσο επιτηδευμένα  · είναι απλά μια ταινία ή ένα παιχνίδι, δε σημαίνει τίποτα". Όμως την ίδια στιγμή : "πώς τολμάς, μου χαλάς τη διασκέδαση".
Σύμφωνα με πολλές κριτικές, ζούμε ένα σενάριο αποκάλυψης. Αυτό αφορά, φυσικά, το Pokémon Go -πώς αλλιώς θα περιέγραφες έναν κόσμο όπου ενήλικες κατά εκατομμύρια αναλώνονται άσκοπα, κοιτώντας τα κινητά τους, μαζεύοντας ψηφιακούς αρουραίους, αναβιώνοντας μια χαζή παιδική ηλικία και συρρικνώνονται, στο μεταξύ, σε αφηρημένα κακομαθημένα σε υπερδιέγερση;
Όλο αυτό αποτελεί δυνατή κριτική του παιχνιδιού αλλά δεν είναι αυτή που ενδιαφέρομαι να ακολουθήσω. Ας αφήσουμε στην άκρη τους ενήλικες που μετατρέπονται σε νήπια · τι κάνουν τα παιδιά, τα πραγματικά παιδιά; Όταν παίζουν ομαδικά και χωρίς να διαμεσολαβούνται από τίποτα πλην της φαντασίας τους, κάνουν κάτι αυθόρμητο και απίστευτο: δημιουργούν νέους κόσμους.
Αυτοί οι κόσμοι, σε γενικές γραμμές, δεν έχουν τη μορφή μιας καθαρής φυγής στη φαντασία αλλά αποτελούν μια ριζική επανανοηματοδότηση της πραγματικής ύπαρξης - η επινόηση νέων τρόπων χαρτογράφησης και συστηματοποίησης της πραγματικότητας, μια σειρά πειραμάτων με την πλαστικότητα του χώρου.
Ας δούμε τα πεζοδρόμια: αν πατήσετε στις ρωγμές, κάτι κακό θα σας συμβεί · θα σπάσετε την πλάτη σας σ.1, ή θα σας φάει μια αρκούδα. Κάποιες φορές το πάτωμα γίνεται λάβα και ο πυροκλαστικός κώδικας μεταμορφώνει το βαρετό κόσμο των αντικειμένων. Κάποιες φορές μια παρέα παιδιών θα μετατραπεί σε  αστροναύτες και εξωγήινους · τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα γιγαντώνονται και γίνονται πλανήτες, τα φύλλα που πέφτουν βροντούν σα πεδία με αστεροειδείς.
Κάθε τι είναι ζωντανό με πιθανές σημασιοδοτήσεις, ο κόσμος υπάρχει για να γκρεμιστεί και να ξαναχτιστεί. Αυτό υπόσχεται το Pokémon  Go: το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να κατεβάσεις την εφαρμογή και ξαφνικά θα μπεις σε ένα διαφορετικό κόσμο, μια φωτεινή και γεμάτη ενέργεια πραγματικότητα, στην οποία παραμονεύουν απίστευτα τέρατα.
Όλα αυτά θα έπρεπε να απασχολούν την Αριστερά · εξάλλου ένα από τα πιο ισχυρά επαναστατικά συνθήματα της εποχής δηλώνει ότι "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός". Ως μαρξιστές, θα πρέπει να μας ενδιαφέρει να αλλάξουμε τον κόσμο - όχι μόνο να αλλάξουμε την κυβερνητική πολιτική ή να αντικαταστήσουμε τη μια κυρίαρχη τάξη με μια άλλη, αλλά να αντικαταστήσουμε την αλλοτριωμένη, ανθρώπινη εμπειρία της πραγματικότητας με μια χειραφετημένη.
Στα χειρόγραφα του 1844, ο Μαρξ περιγράφει τη σχέση υποκειμένου-αντικειμένου που προκύπτει από τη μη αλλοτριωμένη εργασία ως εξής: "το αντικείμενο της εργασίας είναι η αντικειμενοποίηση της ειδολογικής ζωής του ανθρώπου : γιατί ο άνθρωπος αναπαράγει τον εαυτό του, όχι μόνο πνευματικά, στη συνείδηση του αλλά δραστήρια και ουσιαστικά και μπορεί, έτσι, να κοιτάζει τον εαυτό τον σε έναν κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε. Στον Χάιντεγκερ, η συνθήκη του εδωνά-είναι [Dasein] είναι ερριμμενότητα [Geworfenheit - απλή παρουσία σ΄ έναν κόσμο που δεν έχω διαλέξει], η συνθήκη του να ριχτείς σε έναν κόσμο, να ριχτείς στην απόγνωση αυτού που απλώς, αδιάφορα, είναι.
Ο Μαρξ βλέπει ένα δρόμο πέρα από την αλλοτρίωση στη συνειδητή δράση της συνείδησης επί του κόσμου. Και αυτή η ελεύθερη, αυθόρμητη, μετασχηματιστική δράση της ειδολογικής ύπαρξης λαμβάνει πράγματι χώρα παντού γύρω μας. Γιατί,  παρόλη τη φρίκη και τη σκληρότητα της παιδιάστικης φαινομενολογίας (και δεν θα έπρεπε να εξιδανικεύουμε τα παιδιά - εξ άλλου, ένα ,σχεδόν αναπόφευκτο, στοιχείο του παιχνιδιού τους είναι το συστηματικό bullying στους αδύναμους), κανείς δεν μπορεί να δει στα παιδιά που υποκρίνονται ότι είναι εξερευνητές ή ληστές τραπεζών τις αλυσίδες και το μόχθο της αλλοτριωμένης εργασίας.
Αν κάτι σαν το Pokémon Go μπορούσε πράγματι να μετατρέψει τους ενήλικες ξανά σε παιδιά, μπορεί να είχε κάποια αξία. Όμως, αυτό που κάνει στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετικό.

Υπάκουσε

Ο Abdelhafid Khatib ήταν συγγραφέας, θεωρητικός και μέλος στις Διεθνείς των λετριστών και των καταστασιακών. Επίσης, ήταν Άραβας. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, οι καταστασιακοί επιχειρούσαν να αναπτύξουν την πρακτική της ψυχογεωγραφίας, ένα είδος περιπλάνησης [flanerie], στο οποίο οι άνθρωποι θα "περιφέρονταν" μέσα από τα αστικά περιβάλλοντα, χωρίς προκαθορισμένη διαδρομή, βρίσκοντας νέους τρόπους να αναμορφώσουν και να επανανοηματοδοτήσουν το χώρο.
Όπως καταγράφει ο Andrea Gibbons, στον Khateb ανετέθη το 1958 να πραγματοποιήσει μια ψυχογεωγραφική καταγραφή στην περιοχή Les Halles στο Παρίσι – όμως αυτό έγινε στο μέσο του σκληρού αποικιακού πολέμου της Γαλλίας στην Αλγερία · ίσχυε απαγόρευση κυκλοφορίας για όλους τους Άραβες και οι προσπάθειες του Khateb οδήγησαν δύο φορές στη σύλληψη του.
Ωστόσο, η καταγραφή του εκδόθηκε τελικά, με μια σύντομη αναφορά, επεξηγηματική των δυσκολιών που συνάντησε κατά την πραγματοποίηση της, όμως συνήθως δεν εμφανίζεται σε συλλογές κειμένων των καταστασιακών · δεν ήθελαν να χαλάσει η διασκέδαση τους από την πραγματικότητα της φυλετικής καταπίεσης.
Υπάρχει ένα παρόμοιο πρόβλημα με το Pokemon Go · ο τρόπος με τον οποίο ο νέος, διασκεδαστικός και παιχνιδιάρης χάρτης του κόσμου μπορεί να συγκρούεται με άλλες, πιο κατεστημένες πραγματικότητες: φυλή και τάξη, ιστορία, κίνδυνος και θάνατος. Όπως τόνισε ένας παίκτης σ.2, το παιχνίδι μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο για νεαρούς, μαύρους άνδρες.
Ένας παίκτης που περιφέρεται ανέμελα σε μια γειτονιά λευκών, ο οποίος μπορεί να περάσει αρκετές φορές μπροστά από τα ίδια σπίτια, κυνηγώντας μια χαμογελαστή χελώνα καρτούν, θα υποβληθεί σε μια πολύ διαφορετική μορφή χαρτογράφησης και συστηματοποίησης της πραγματικότητας: μπορεί να αναγνωριστεί ως ύποπτος και αν ένας νεαρός, μαύρος άνδρας αναγνωριστεί ως ύποπτος μπορεί να σκοτωθεί.
Υπάρχουν και άλλες ιστορίες όπου οι πραγματικότητες διαρθρώνονται με δυσάρεστο τρόπο : το κορίτσι που βρήκε ένα πτώμα σε ένα ποτάμι ενώ κυνηγούσε φανταστικά πλάσματα σ.3 · οι οπλισμένοι ληστές που χρησιμοποίησαν lures για να προσελκύσουν Pokémon αλλά και παίκτες σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία όπου τους πήραν τα κινητά τους · το μουσείο του Ολοκαυτώματος, στις αίθουσες του οποίου ανακαλύφθηκε ότι υπάρχει ένα Pokémon που λέγεται Koffing και το οποίο εκπέμπει δηλητηριώδη αέρια.
Η εκ νέου χαρτογράφηση της πραγματικότητας, η οποία πραγματοποιείται από το Pokémon Go, δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνική ύπαρξη και είναι αδιάφορη για αυτή· είναι μια αντικειμενική φαντασία, αφηρημένη και συγκεντροποιημένη. Ο αντικειμενικός χαρακτήρας είναι το πρόβλημα και όχι η φαντασία – δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με το παιχνίδι αν απλά μας έδινε έναν ψεύτικο κόσμο να τρέχουμε μέσα του, όμως ο κόσμος που δείχνει είναι ο πραγματικός και οι περιορισμοί τους μας καταπνίγουν.
Ο χάρτης της γειτονιάς σου που βλέπεις όταν παίζεις το παιχνίδι, είναι ένας χάρτης GPS, κάτι που αρχικά σχεδιάσθηκε για να βοηθήσει στην οδήγηση των κατευθυνόμενων πυραύλων. Είναι ο χάρτης της Google, με το γκρίζο του να έχει αντικατασταθεί από ένα επιθετικό πράσινο που καλύπτει εξίσου τα πάντα με αδηφάγο τρόπο, με ή χωρίς αφράτα σύννεφα στο πάνω μέρος της οθόνης. Τα κτήρια εμφανίζονται ως κενά, επίπεδα ορθογώνια. Δεν έχει διαφορά αν είναι ουρανοξύστης ή καλύβα. Το παιχνίδι επιβλέπει τον κόσμο από έναν στρατιωτικό δορυφόρο στο απώτερο διάστημα, πλήρως αδιάφορο για την αισθητηριακή εμπειρία, πλήρως ξένο στην ανθρώπινη ζωή.
Το παιχνίδι της παιδικής ηλικίας παρουσιάζει τον κόσμο ως μια περιπέτεια · αυτό που αναδιαμορφώνεται είναι η αισθητηριακή εμπειρία, η οποία αποκαλύπτει αόρατες διαστάσεις μέσα από διαδοχικά καθεστώτα συμβόλων. Στο Pokémon Go υπάρχει μόνο ένα: όλες οι διαδρομές είναι προκαθορισμένες, όλες οι ενδεχομενικότητες έχουν καταγραφεί, όλα τα σημεία ενδιαφέροντος έχουν καταγραφεί και έχουν καταστεί αμετάβλητα · δεν υπάρχει ούτε το ενδεχόμενο μιας χαλαρής βόλτας, όχι όταν το Pokémon go δημιουργεί το χάρτη και όλη την περιοχή εντός του ταυτόχρονα.
Εκεί όπου μένω, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο, βρίσκω poke stops σε νιγηριανές εκκλησίες και τοπικά μανάβικα και ο σταθμός του τραίνου είναι γυμναστήριο Pokémon. Όλη η φαντασία συνενώνεται σε σταθερά σημεία ενδιαφέροντος. Επιστρέφουμε στον Χάιντεγκερ: πρόκειται για έναν κόσμο μέσα στον οποίο έχω απλώς ριχτεί.

Η δύναμη του να επηρεάσεις ενεργητικά αυτή την ενισχυμένη πραγματικότητα ανήκει μόνο στους διευθυντές της εταιρείας και η δύναμη του παιδικού παιχνιδιού έχει υποβληθεί σε άλλον έναν γύρο πρωταρχικής συσσώρευσης και αλλοτρίωσης. Ο κόσμος δεν γίνεται τελείως άλλος · αντ’ αυτού,  προστίθεται ένα νέο στρώμα για να γλιστρήσει άκοπα στη μονοτονία της καθημερινής ζωής.
Η προσταγή στους παίκτες του Pokémon Go είναι να υπακούσουν. Τα πραγματικά ανθρώπινα σώματα δαμάζονται και κατευθύνονται μέσα από την προσφορά αόρατων δολωμάτων (lures): οι επιχειρήσεις μπορούν να αγοράζουν αντικείμενα του παιχνιδιού που θα δελεάσουν τους πελάτες · το κράτος πιθανώς να μπορούσε να καταστείλει μια εξέγερση, σκορπίζοντας εκατοντάδες σπάνια Pokémon μακριά από την κεντρική πλατεία. Αν το ήθελαν, οι δημιουργοί του παιχνιδιού θα μπορούσαν να στείλουν τους ανθρώπους να πηδούν με τη θέληση τους από γκρεμούς, να περπατούν αργά μέσα στις γραμμές του τραίνου και να τρέχουν μέσα σε φωτιές στο δάσος.
Είναι μια τεχνολογία βιοπολιτικής, κάτι που μιλάει με μια φωνή στα εξατομικευμένα εκατομμύρια και με το δικό του, μικρό τρόπο βοηθάει να κατευθύνει τις ζωές τους. Για την ώρα, οι προσταγές της είναι ήπιες, αλλά πρόκειται για την ηπιότητα ενός αστικού ιδανικού, το οποίο ανυψώνεται σε αδιατάρακτη καθολικότητα.
Περπατήστε. Εξερευνήστε τη γειτονιά σας. Πηγαίνετε στο πάρκο. Κοιτάξτε γύρω σας. Διασκεδάστε. Το Pokemon Go είναι ένας καταναγκασμός, μια εξουσία και μια εντολή που προέρχεται από ένα κενό σύμπαν, η οποία διαπερνά τις κοινωνικές και πολιτικές διαιρέσεις προκειμένου επιτέλους να τα πιάσουμε όλα. Πρέπει να της αντισταθούμε.
Πηγή: k-lab.zone

Με το Μουσείο στο Φεστιβαλάκι 2016!





 

Πολλοί προτιμούν τη Κρήτη για τις διακοπές τους, αλλά και πολλοί Κρητικοί απανταχού της Ελλάδας και του …πλανήτη βρίσκουν την ευκαιρία να επιστρέψουν το καλοκαίρι στον γενέθλιο τόπο.
Όσοι βρεθούν στο πανέμορφο νησί αξίζει το Σαββατοκύριακο 30 & 31 Ιουλίου να επισκεφθούν την Νεάπολη Λασιθίου και να διασκεδάσουν με δημιουργικό τρόπο στο «Φεστιβαλάκι 2016» που απευθύνεται σε παιδιά όλων των ηλικιών και περιλαμβάνει πλούσιες και πρωτότυπες δράσεις.
Εκεί θα βρίσκεται και μια μεγάλη ομάδα του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, παρουσιάζοντας μια σειρά από δραστηριότητες με τον γενικό τίτλο:

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

  1.  Το παλιό σχολείο
Ελάτε να κάνουμε μια βουτιά στον χρόνο και να μάθουμε για το παλιό σχολείο. Πώς ήταν το σχολείο παλιά; Πώς μάθαιναν τα παιδιά; Ποιο ήταν το τάμπλετ της εποχής; Πώς τιμωρούσαν οι δάσκαλοι; Θα ντυθούμε μαθητές και μαθήτριες και φεύγοντας θα πάρουμε ως ενθύμιο μια παλιά σχολική φωτογραφία.



Ζωντανεύοντας τα παλιά παιχνίδια
Πώς έπαιζαν τα παιδιά παλιά; Τι παιχνίδια είχαν;
Πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, υπολογιστές και άλλα ακριβά παιχνίδια, τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους και στις γειτονιές για να παίξουν όλα μαζί…μέχρι να βραδιάσει. Τα αγαπημένα τους παιχνίδια ήταν και τα πιο απλά, αυτά που έφτιαχναν μόνα τους! Σε αυτό το πρόγραμμα τα παιδιά θα γνωρίσουν αυτά τα παιχνίδια, τα ξεχασμένα στον χρόνο, που θα ζωντανέψουν και πάλι στη γειτονιά του Δημοτικού Κήπου Νεάπολης και στο « Φεστιβαλάκι 2016».
Ελάτε να παίξουμε μαζί παλιά παραδοσιακά παιχνίδια. Στο τέλος θα φτιάξουμε τα δικά μας  παιχνίδια, θα παίξουμε όλοι μαζί και φυσικά θα τα έχετε μαζί σας φεύγοντας!
Μαντέψτε ποια θα είναι…
Το πρόγραμμα είναι βασισμένο στο βιβλίο του ΕΚΕΔΙΣΥ «Τα παιχνίδια των παλιών αναγνωστικών»
3.       Ο Μίμης και η Άννα ξεπηδούν από τα παλιά αναγνωστικά
Μέσα από τα παλιά αναγνωστικά θα ζωντανέψουν οι ήρωές τους.
Γιατί άραγε ήρθαν εδώ και τι έφεραν μαζί τους για εμάς; Μαζί τους θα γνωρίσουμε τα παλιά μαθητικά χρόνια μέσα από παιχνίδια και ιστορίες και θα ξεφυλλίσουμε τα αναγνωστικά των παππούδων και των γιαγιάδων μας.
 Θα παίξουμε παιχνίδια και  με ομαδικές δραστηριότητες    και θα διασκεδάσουμε παρέα με τον Μίμη και την Άννα.
4.        Φτιάχνοντας παραμύθια με τα παιδιά-με αφορμή ένα βιβλία και την τοπική ιστορία
Σας προσκαλούμε σε μια ….Πειρατική Βραδιά Παραμυθιού, εμπνευσμένη από το βιβλίο "Ο Θεός Διόνυσος και οι Πειρατές" του Κώστα Στοφόρου που κυκλοφορεί από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης. Θα φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες και θα γίνουμε ήρωες, πειρατές, μονομάχοι, νεράιδες και ξωτικά.
Στη δράση θα αξιοποιηθεί η «Μάγικη Τράπουλα των Παραμυθιών» του Κώστα Στοφόρου


Όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα που θα υλοποιηθούν από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης θα δομηθούν μέσα από τρεις φάσεις:

α). Προσέγγιση μέσα από τις τέχνες (θεατρικό παιχνίδι, υπόδυση ρόλων, εμψύχωση κούκλας, τεχνικές εκπαιδευτικού δράματος)
β). Βιωματικές δράσεις με εργαστήρια κατασκευών (ανάλογα με το πρόγραμμα).
Γ) .Μαθαίνουμε παίζοντας. Παιγνιώδεις δράσεις με αφορμή τα εκπαιδευτικά προγράμματα

Για το Μουσείο

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού (ΕΚΕΔΙΣΥ) στεγάζεται στην Πλάκα, στην οδό Τριπόδων 23, σε έναν από τους αρχαιότερους δρόμους της Αθήνας, σε ένα νεοκλασικό, διατηρητέο οίκημα του 1850. Η μόνιμη Έκθεση του Μουσείου αναπτύσσεται σε δύο ορόφους ενώ στο υπόγειο υπάρχει αναπαράσταση παλαιάς σχολικής τάξης στην οποία εκπονούνται και εκπαιδευτικά  προγράμματα.
 Η Έκθεση παρουσιάζει την ιστορία της εκπαίδευσης μέσα από  σχολικά βιβλία και σχολικά αντικείμενα των οποίων η χρονική διάρκεια εκτείνεται σε τέσσερις αιώνες. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν οι παλαιότερες εκδόσεις του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα ενώ στον 2ο όροφο παρουσιάζονται νεότερες εκδόσεις και σχολικά αντικείμενα καθώς και μια συλλογή σχολικών βιβλίων από όλο τον κόσμο.
Το Μουσείο είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων και είναι μέλος του Δικτύου Μουσείων και Πολιτιστικών Φορέων Αθηνών.
Σκοπός του Μουσείου είναι η διάσωση και η έρευνα του σχολικού υλικού καθώς και ο σχεδιασμός και  η εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για σχολεία, δήμους, πολιτιστικούς φορείς, εταιρείες, ιδρύματα.

Με εκτίμηση
Δρ. Ευαγγελία Κανταρτζή
Πρόεδρος ΕΚΕΔΙΣΥ

Στοιχεία επικοινωνίας
Τριπόδων 23, Πλάκα, 10558, Αθήνα
Κινητό:  6937219160  σταθερό:2103250341

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Χίος η Παραμυθένια



Είχα γράψει για το 2ο Αντάμωμα Παραμυθιού και Αφήγησης στη Χίο

Επιστρέφοντας σήμερα το πρωί παραμένω ...μαγεμένος.

Είδα μερικούς από τους πιο όμορφους τόπους της ζωής μου, όπως το Άγιο Γάλας και τη Βολισσό και είχα την ευκαιρία να απολαύσω ξεχωριστούς παραμύθάδες και καλλιτέχνες που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους χαρίζοντας μοναδικές στιγμές σε μικρούς και μεγάλους. Είναι ευτυχία να είσαι μέρος μιας τέτοιας προσπάθειας με το μικρό σου λιθαράκι...



Δυστυχώς δεν ήμουνα όλες τις μέρες για να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου...

Με μια ομάδα παραμυθάδων φτάσαμε Κυριακή απόγευμα και μετά από ένα μακρύ ταξίδι βρεθήκαμε στον ...Παράδεισο. Το Άγιο Γάλας, ένα χωριό βγαλμένο λες από ταινίες των Ταβιάνι, δεμένο με μύθους και παραδόσεις.




Σκαρφαλωμένο σ’ ένα βράχο είναι χτισμένο πάνω από ένα σύμπλεγμα σπηλαίων που κατοικήθηκαν από τη νεολιθική εποχή. Στο στόμιο του μεσαίου σπηλαίου είναι χτισμένη η εκκλησία της Παναγίας της Αγιογαλούσαινας.
Μπαίνοντας όμως στην εκκλησία περνάς σε μια άλλη σπηλιά κι εκεί ανακαλύπτεις την εκκλησία της Αγίας Άννας αλλά και τον χώρο όπου ανάβλυζε το «Άγιο Γάλα». Το ανθρακικό ασβέστιο που έσταζε δημιουργώντας και τον διάκοσμο του σπηλαίου.

Αυτό το μαγικό και απομονωμένο μέρος δεν είχε την τύχη άλλων τέτοιων τόπων της Ελλάδας που ρημάζουν. Κι αυτό γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να το παλεύουν ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Όπως ο Νίκος Γεωργούλης
Σε αυτή την εσχατιά της Χίου έχουν σεβαστεί το φυσικό τοπίο και έχουν διαμορφώσει έναν εκπληκτικό χώρο όπου γίνονται εκδηλώσεις, εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και προάγονται οι ντόπιες και βιολογικές καλλιέργειες. 




Με την παρέα έξοχων παραμυθάδων -Ανθή Θάνου με τον μουσικό  Αλέξανδρο Μακρή  και Μαρία Ζουράρη- ζήσαμε κι εμείς κάτι από τη μαγεία του χώρου καθώς έβγαινε το φεγγάρι και ακούγονταν οι φωνές των γκιόνηδων και το νερό που έτρεχε άφθονο από την πηγή.

 


Στη συνέχεια ξεναγηθήκαμε στο σπήλαιο. Εμπειρία ξεχωριστή...


Δοκιμάσαμε μοναδικούς μεζέδες και μείναμε ως αργά το βράδυ. Κανείς δεν είχε τη διάθεση να φύγει.

Την άλλη μέρα ανεβήκαμε στη Βολισσό -λένε πως την ίδρυσε ο στρατηγός του Ιουστινιανού ο Βελισσάριος και υπλήρξε κάποτε η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Χίου. Ανεβήκαμε στον Πύργο και στο Κάστρο με την απίστευτη θέα.





Πήγαμε για δράση με το Mastiha Shop στην Αγία Μαρκέλλα αλλά δυστυχώς δεν αγόρασα χρυσή κλωστή και κόκκινη κορδέλα...

Γνωρίσαμε τις παραλίες της περιοχής αλλά και την καταπλήκτική κουζίνα της.





Το απόγευμα ήρθε η ώρα για δράση. Φτιάξαμε παραμύθια μαζί με τα παιδιά στο Πύργο. Παραμύθια για πειρατές με αφορμή το βιβλίο "Ο Θεός Διόνυσος και οι πειρατές"


Ανεβήκαμε στη ταράτσα του Υπερίωνα κι εκεί αφηγηθηκαν παραμύθια η Αφροδίτη Χαραλαμπάκη και η Νάγια Οικονομοπούλου με τη συνοδεία της μουσικής του Γιάννη Ρασούλη που στο τέλος ...έκλεψε την παράσταση και άρχισε ο χορός.



Το βράδυ στο λιμάνι στα Λιμνιά ήρθε η ώρα των μεγάλων με παραμύθια για ενηλίκους από την Ακριβή Καλδίρη και τη Νάγια Οικονομοπούλου και πάλι με τη σύμπραξη του Γιάννη Ρασούλη.


Αργά- αργά ανεβήκαμε πάλι στον Υπερίωνα για θέα, κουβέντα , μπυρίτσα και πίτσες μέχρι σκασμού!

Η επόμενη μέρα μας βρήκε στο σχολείο της Βολισσού. Ο γυμνασιάρχης Σωτήρης Παραδείδης μας ξενάγησε στους χώρους του ισοτρικού σχολείου με την εντυπωσιακή βιβλιοθήκη και την απίθανη θέα. Δώσαμε ραντεβού για το Φθινόπωρο με το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης.




Η εικαστικός Ηλιόπη -Πόπη Θραψανιώτη δημιούργησε μαζί με τα παιδιά ξεχωριστά εξώφυλλά για βιβλία...

Το απόγευμα άφησα με δυσκολία τη Βολισσό και κατέβηκα στη πόλη της Χίου όπου με περίμεναν οι αγπαημένοι φίλοι από την "Πυξίδα" ένα από τα καλύτερα βιβλιπωλεία που έχω επισκεφθεί κι όπου παρουσιάσαμε ένα βιωματικό εργαστήρι για την τοπική ισοτρία με αφορμή τα βιβλία 
"Ο θεός Διόνυσος και οι πειρατές", "Η κούπα του Πτολεμαίου" και "Ο Κώδικας της Λέρου"


Μετά πήγαμε για τσιπουράκια και πρόλαβα τελευταίος το καράβι!

...και είχε πανσέληνο...